Anna Catharina Rijksgravin van Schönborn, ook wel de Blauwe Dame genoemd, trouwde in 1720 met markies Frans Arnold van Hoensbroek. Samen kregen ze niet minder dan 24 (!) kinderen. Ze bewoonden Kasteel Hoensbroek en de Groene kamer was haar slaapkamer, geheel in Régence-stijl ingericht met een hemelbed met groene gordijnen.
Niet alle 24 kinderen overleefden de bevalling, enkelen stierven in het kraambed of overleden op jonge leeftijd. Volgens de familiestamboom zijn zes kinderen nooit volwassen geworden. De voorzieningen op gebied van hygiëne en gezondheidszorg waren niet vergelijkbaar met die van ons vandaag de dag, zelfs niet voor de adel.
Ingemetselde kinderlijkjes? Het kwam in het verleden zeer zelden voor wanneer het te gevaarlijk kon zijn om iemand buitenshuis te begraven, bijvoorbeeld in oorlogstijd. Dan werden overledenen in huis bijgezet, in een muur of nis om ze later in veiligheid buiten te begraven. In de tijd van Anna Catharina was er geen oorlog, het gebied hoorde destijds bij Oostenrijk. Op de beruchte berovingen van de Bokkenrijdersbende na, was het een redelijk rustige periode.
Na haar dood werd Anna Catharina weer gezien: ’s nachts door de gangen van het kasteel, in haar blauwe jurk op zoek naar haar overleden kinderen…
Deze lugubere legende trekt al eeuwenlang de aandacht. In de jaren negentig verschenen er zelfs nachtelijke radio-uitzendingen met de Blauwe Dame in de hoofdrol. In het kasteel werd op onderzoek uitgegaan met wichelroedes en pendels. Een bepaalde keldermuur trok de aandacht, maar voor het openbreken van de middeleeuwse muur werd geen toestemming gegeven.
Kinderlijkjes, verborgen graven, geesten: ze blijven voorlopig nog wel een paar eeuwen onderdeel van de legende van de Blauwe Dame. Mocht je niet in of bij het kasteel zijn in de nacht van 5 november? Anna Catharina houdt alle bezoekers in de gaten vanuit haar portret in de Groene kamer.
